കൂടണയാൻ വെംബി പറന്നപ്പോൾ 

അറിയാതെ ഞാൻ മറന്നു എൻ ഏറേ ബന്ധങ്ങൾ

പിന്നിലേക്കു എന്നെ ഞാനാക്കിയ എൻ നൽ മാനസങ്ങൾ 

തിരിഞ്ഞു നോക്കവെ കാലത്തിൻ ക്ഷതങ്ങളെൽക്കാതെ അവ 

വീണ്ടും അർക്കൊക്കെയോ  വളർച്ചയുടെ പടവുകൾ ഒരുക്കുവാൻ കാത്തുകിടക്കുകയായിരുന്നു 

അറിയാതെ ഞാൻ പഴിച്ചു ഞാൻ എൻ ദുർവ്വിധിയെ, പൊഴിച്ചു ഞാൻ ഒരിറ്റു കണ്ണീർ

ചെക്കെറുവാൻ എനിക്കിനിയും ദൂരമേറേ പാറിപ്പറന്നു ഞാൻ ആ കണ്ണീരിൻ നനവുള്ള കണ്ണുമായി  ................